علاء میرمحمدصادقی روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز، افزود: اهمیت صادرات در توسعه پایدار کشورها به حدی است که تقریباً همه کشورهای پیشرفته و همه جوامع توسعه یافته، آن را به عنوان رکن اصلی اقتصاد خود در نظر گرفته‌اند؛ با این حال، نگاه به صادرات باید دقیق و کارشناسانه باشد و نباید به بهانه صادرات به منابع و معادن زیرزمینی و موهبت‌های ذاتی چوب حراج زد.

وی ادامه داد: صادرات صنایع دستی کار راحتی نیست لذا اگر قصد فروش این نوع کالاهای دست ساز و گران‌بها را در یک بازار خارجی دارید، باید ضمن معرفی کالای خود به مخاطب از لحاظ هویت و ارزش، از توانایی کارشناسان خبره برای بازاریابی جهت عرضه آن در دیگر بازارها بهره گیری کنید.

وی با بیان آنکه عمده صنایع دستی ایران به دلیل نداشتن بسته بندی و برند به صورت چمدانی به دیگر بازارها حمل می‌شوند، افزود: این رویه ضمن آنکه باعث حذف میزان صادرات صنایع دستی کشور از آمار جهانی می شود بلکه به دلیل نداشتن بسته بندی مناسب محصولات، قیمت فروش آن‌ها نیز تنزل پیدا می کند در حالی که با کمی هزینه می توان آن‌ها را در بسته بندی‌های شکیل و با برندی مناسب روانه بازار هدف کرد و به فروش رساند.

میرمحمدصادقی تصریح کرد: توسعه صنایع دستی می‌تواند کشور را در اشتغالزایی به نقطه مطلوب برساند تا جایی که عملاً بیکاری به معنای عام در هر دو مقیاس شهری و روستایی، به کمترین نرخ خود برسد. از سوی دیگر، این بخش از صنعت درآمدزایی بالایی هم دارد و هم در قالب یک کارگاه کوچک و هم در قواره یک تولیدی بزرگ با تولید انبوه، محصولات خود را روانه بازارهای جهانی کند.

وی اظهار داشت: فعالان حوزه صنایع دستی در ایران به رغم آنکه با مشکلات متعددی در عرصه تولید و عرضه محصولاتشان دست و پنجه نرم می‌کنند اما استعداد بالقوه و بی‌نظیری در تولید محصولات متنوع دارند که انتظار می‌رود متولیان این حوزه در جهت حمایت بیشتر از این صنعت تلاش کنند و به تولید صنایع دستی به عنوان محصول اصیل ایرانی توجه کرده و بها دهند.

میرمحمدصادقی در پایان با بیان اینکه کشف سلایق بازار هدف و تولید براساس نیاز بازار از جمله شاخص‌های موثر در توسعه صادرات صنایع دستی است، تاکید کرد: ایران کشوری با غنای فرهنگی بسیار است که همین موضع سبب ایجاد قابلیت‌های بی‌نظیری در حوزه صنایع دستی شده بطوری که پشت تولید هر محصول می‌توان اندیشه فرهنگ بومی را درک کرد. این صنعت علی‌رغم تمام داشته‌ها و قابلیت‌هایش تاکنون نه تنها در بازار صادراتی که حتی در بازار بومی هم مورد غفلت قرار گرفته که نیاز است تغییر رویکرد جدی در حمایت از این صنعت صورت گیرد.