تحت سازوکار تجارت آزاد، هر کشوری به‌طور طبیعی سرمایه و نیروی کار خود را به کسب‌وکاری مشغول می‌دارد که بیشترین سود و بهره را برای عوامل تولید در آن کشور به ارمغان می‌آورد.
آدم اسمیت اقتصاددان بزرگ و شهیر مکتب اقتصاد کلاسیک مبادلات تجاری بین ملت‌ها را مورد تجزیه‌وتحلیل قرارداد و با مطرح نمودن تئوری برتری مطلق و تقسیم‌کار بین‌المللی، به کشورها توصیه نمود که منابع اقتصادی خود را در زمینهٔ کالاهایی به کار برند که در تولید آن‌ها نسبت به سایر کشورها از مزیت مطلق برخوردارند.
خطای سوداگران در درک ماهیت و منشا اصلی ثروت تا حدودی به روش استقرایی و مشاهده‌گرایی آنان بر می‌گشت، به نحوی که آنان نتوانستند به این بینش دست یابند که اگر چه برای یک فرد در جامعه داشتن طلا و پول بیشتر، به معنای داشتن ثروت بیشتر است، اما این امر هرگز برای جامعه به عنوان یک کل صادق نیست
