هدف اصلی این کتاب، ارزیابی عملکرد سیاست‌گذار پولی در اقتصاد ایران در دوره زمانی ۱۳۶۹-۱۳۹۰ است. برای مرتبط ساختن مباحث مربوط به این بررسی با پشتوانه‌های نظری، فصل‌های ۱ و ۲ به‌ترتیب به بررسی نظریه‌های سیاست پولی و تحولات مهم در این زمینه طی چهار دهه گذشته و نیز ابزارها، روش‌ها و ساختارهای کنونی سیاست‌گذاری پولی در کشورهای منتخب جهان (منطقه یورو، استرالیا، آمریکا و ترکیه) اختصاص دارد. فصول بعدی این مجلد به بحث ارزیابی سیاست پولی در ایران معطوف است. سؤال اصلی در این بخش آن است که بانک مرکزی، در مقام مجری، چه سیاست‌ها و قواعد مشخصی در ارتباط با اهداف و مأموریت‌های خود طی دو دهه اخیر داشته است و حساسیت‌های سیاست‌گذار در رابطه با تغییر در متغیرهای مرتبط با اهدافش چگونه بوده است.

در این رابطه و با تخمین توابع واکنش سیاست پولی خطی و غیرخطی در فصل ۳، سعی بر آن است که قاعده سیاستی و نحوه واکنش سیاست پولی شناسایی گردد و بر این مبنا، رفتار سیاست‌گذار پولی توضیح داده شود. فصل ۴ مروری دارد بر رویکردهای سیاست‌گذاری بانک مرکزی از دهه ۱۳۶۰ تا سال ۱۳۹۰ و در این راستا، رهنمون‌های اعلام‌شده برای متغیرهای رشد نقدینگی، تورم و تولید و عملکرد این سه متغیر را بررسی می‌کند. در نهایت در فصل ۵، یک چهارچوب پیشنهادی برای اصلاح نظام سیاست‌گذاری پولی و بهبود عملکرد مقام پولی در ایران ارائه می‌شود.