عضو هیات نمایندگان اتاق اصفهان در گفتگو با اگزیم نیوز گفت: امرور آنچه که در دنیا اتفاق افتاده نشان می دهد که کشورها از طرق مختلفی چون صنعتی، کشاورزی و صادرات به توسعه اقتصادی دست یافته اند اما سوال اینجاست که چرا ما  ظرف چند دهه گذشته متناسب با ظرفیت های خود نتوانسته ایم به اهداف توسعه ای خود دست پیدا کنیم؟

به عقیده مسعود گل شیرازی، دلایل مختلفی را می توان در اینباره برشمرد. شاید مهمترین دلیل، اقتصاد دولتی ما باشد، چراکه قوانینی که جهت رها شدن از اقتصاد دولتی تصویب شده عملا در مرحله اجرا دستخوش تغییراتی شده که نه تنها اقتصاد ما خصوصی نشده بلکه دولتی تر نیز شده است. به گفته وی تفاوت اقتصاد خصوصی و دولتی در عدم تمرکز است و این اتفاق هیچوقت نیفتاده است.

گل شیرازی افزود: بوروکراسی اداری زائد، عدم اطمینان سرمایه گذاران خارجی و عدم همراهی بدنه بوروکرات به حضور بخش خصوصی در اقتصاد از دیگر عواملی هستند که مانع تحقق توسعه در اقتصاد ما شده اند. در زیر گروهها نیز می توان از دلایل مختلفی نام برد؛ بعنوان مثال در قانون برنامه چهارم توسعه، پوشش نوسانات ارزی به منظور اطمینان بخشی به سرمایه گذار دیده  شد، اما با گذشت دو برنامه هنوز این مهم اجرا نشده است و هر چند ده سال یکبار با جهش ارزشی در قیمت پول ملی مواجه هستیم و همه با تبعات این رخداد آشنا هستیم.

وی در حوزه ارتباط صادرات و توسعه اقتصادی با اشاره به کنترل دستوری ارز در کشور گفت: با توجه به اینکه  کنترل نرخ ارز در ایران عمدتا یک فرایند سیاسی و توجه سیاست گذاران به موضوعات اجتماعی کوتاه مدت است در نتیجه این اتفاقات تولید و صادرات ما تضعیف شده و صادرات ما دچار نوسانات منفی است. عواملی چون تنظیم بازار، قیمت گذاری، ممانعت از صادرات و اخذ عوارض از صادرات در سالهای متمادی تاثیر منفی خود را بر بدنه اقتصاد ما گذاشته و مانع رشد و توسعه کشور شده است.

گل شیرازی گفت: رویکرد دولتی اقتصاد ما تکیه بر نفت بوده است و این رویه در قانون اساسی ما نیز با عدم اقبال به  اقتصاد خصوصی خود را نشان داده و اساس مشکلات اقتصاد ما محسوب می شود؛ هرچند با ابلاغیه ذیل اصل 44 قانون اساسی توسط مقام معظم رهبری به دنبال اصلاح این مشکل بودند اما با عدم اجرای نکات مرتبط با این ابلاغیه منتج به این شده که نتوانیم گامهای موثر در مسیر توسعه برداریم به طوریکه حتی مقام معظم رهبری نیز از عدم اجرای این قانون از دولت گذشته و فعلی گله مند بودند.

وی دلیل کرختی و ضعف بخش خصوصی را عدم محوریت این بخش برای توسعه دانست و گفت: اقتصاد خصوصی ما هرگز محور توسعه نبوده و در حد شعار محور بوده است نه در حد عمل. وی افزود: تا زمانی که اندیشه و عمل ما برای تجلی اقتصاد خصوصی در اقتصاد ملی  همسان عمل نکند، قطعا  اقتصاد خصوصی نمی تواند جایگاه قابل اتکایی در اقتصاد ملی ما داشته باشد و این عدم جایگاه مناسب را بعضا به کرختی و ضعف بخش خصوصی  تعبیر می کنند.

عضو اتاق بازرگانی اصفهان، بخش خصوصی را در ایران ناتوان مادرزاد نامید و گفت: وقتی در قانون اساسی و در سیاست های اقتصادی بخش خصوصی را نادیده می گیریم یعنی در بدو تولد آن دچار مشکل است. به عقیده وی نفتی بودن ما باعث فربه شدن بدنه دولت شده و در بیش از دو دهه گذشته بودجه عمرانی ما کمتر از 7 درصد از بودجه کل کشور است و این به معنای این است که عده قلیلی در بخش اقتصادی می باید بدوند و تلاش کنند تا عده ای کثیر در بخش بوروکراسی و اداری تامین معاش شوند و این باعث زمینگیر شدن اقتصاد کشور است.

وی افزود نگاه به بودجه دولت در دو دهه اخیر کاملا این واقعیت را روشن می کند که عدم توجه دولت به بخش خصوصی به دلیل تکیه کامل دولت به نفت است. به عقیده وی رشد اقتصادی که این روزها از آن صحبت می شود نیز مدیون فروش نفت است و با ادامه این روند صنایع صادراتی ما مورد اقبال دولت نخواهند بود، در حالیکه در کشورهای موفق صادراتی مثل چین، دعوا بر سر ارزش پول ملی است چرا که مبنای تعیین ارزش پول در آن کشور، تقویت تولید و صادرات است و در کشور ما چنین نیست و نگه داشتن نرخ ارز در نقطه ای پایین تر در طول بیش از یک دهه، باعث تضعیف بیشتر اقتصاد ما و عدم دستیابی به توسعه پایدار شده است.